साँडे गोरूहरू (कविता)

विश्व परिवेश पेचिलो बनेर चराहरू खस्न थालेका छन्
गन्तव्यमा पुग्नु अघि बाजको शिकार हुनु
लक्ष्य बल्छी बनेर निलो सागरमा अड्कनु
अक्सिजन फोक्सोमा पुग्न विर्सनु
च्याउ जस्ता मान्छेहरू उम्रनु र सानो सलाई काँटीले उधुम मचाउनु ।
ब्वाँसाहरू शहर पस्नु
एउटा मात्र पनि गाई नदेखिने गल्लीमा
होक्राँ होक्राँ कराउँदै
र नब्बे सालभन्दा अघिका घरका भित्तामा जुरो दल्नु
रण्डा लाउँने काठ नभेटेपछि घरका भित्ताहरूमा उत्तेजना पोख्नु
साँडेहरूको कर्म बनेको छ वर्तमान ।
के काम छ साँडेको शहरमा कसैले बुझ्न सकेको देखिन्न
भत्ता पचाउने अनेक खुफियाहरू धमिराको देवल उठाँउछन्
र गाउँबाट रोजगारी खोज्दै आएकी रम्तेल्नी भाउजूको
अनि भट्टराईनी बज्यूकोमा बिहानै हाँक दिएर उधारो चिया पिउनु
किराजस्ता सिलविल सिलविल खुफियाहरूको काम ।
होक्राँ बोकेर जुरो मर्काँउदै आँउछन् साँडेहरू
कलि छिप्पिए छ कि कसो ?
लाजले भुतुक्क बन्दै बुढी बज्युहरू
साँडेहरूले घरका भित्तामा रण्डा दलेको मजेत्रोले अनुहार छोपेर खसखुस गर्छन् ।
साँडेले आहारा आजकाल शहरमा कुकुरले जस्तै
नानीहरूको आच्ची ढलमिसिएको बागमतीतिर अलिअलि शिला खोज्नु
चपाउनु र उग्राउनु नपर्ने खान्की खान सिकेका छन्
क्लवमा पसेर साँडे गोरुहरू
साँडी गाई खोज्छन्
खै बिक्रमको २००७ सालदेखि यता साँडे गाई
नेपाल खाल्डोमा नछोडिएको कुरा गर्छन्
आचेजु र गुभाजुहरू
अनि भन्छन् कलि छिप्पिएकै हो
कलि साँच्चिकै छिपिएकै हो ।