बनेपा, १६ माघ । व्यवसाय गर्न त्यतिकै पैसा लगानी गर्नुपर्छ, त्यसमाथि श्रम गरेर उत्पादन गरेको तरकारी बजारमा भनेजस्तो मूल्य नपाउँदा यहाँका किसान चिन्तित बनेका छन् ।
Advertisement
काभ्रेपलाञ्चोकको नमोबुद्ध नगरपालिका–५ पात्लाका किसान दुःख गरेर उत्पादन गरेको काउली बजारमा उचित मूल्य नपाएपछि वस्तुभाउलाई खुवाउन बाध्य भएका हुन् ।
काउली बेच्ने समयमा बजारभाउ कम भएपछि आफूहरूले उत्पादन गरेको काउली बारीमा नै छोडेको र फूल फुलेर पहेँलपुर भएको किसानले बताए । “बेच्ने बेलामा प्रतिकिलो रु आठ थियो, गाडी भाडा यहाँबाट कालीमाटीसम्म लान प्रतिकिलो रु पाँच पर्ने र काटेर गाडीसम्म ‘लोड अनलोड’ गर्दा लाग्ने लागत जोड्दा प्रतिकिलो यहीँ रु १० सम्म पर्ने भएपछि बेच्नुभन्दा वस्तुभाउलाई नै खुवाउन थालेको छु”, किसान ईश्वरीप्रसाद पौडेलले भन्नुभयो । सात रोपनी जग्गामा लगाएको काउली गत वर्षको हिसाबले पनि चार लाख घाटा भएको उहाँको भनाइ छ ।
उहाँका अनुसार बीउ, गोडमेल, कामदारको ज्याला गरी एक लाखसम्म लगानी भएको काउली खेतीले बजारमा उचित मूल्य नपाएपछि भैँसीलाई खुवाउन बाध्य भएको होे ।
२०४९ सालदेखि नै कृषि पेशामा संलग्न भएर आम्दानी गर्दै आउनुभएका पौडेलले यस वर्षमा जतिको घाटा पहिला व्यहोर्नु नपरेको बताउनुभयो । उहाँले तरकारी खेतीका लागि वार्षिक रु एक/डेढ लाखसम्म लगानी गरेर १०/१२ लाखसम्म आम्दानी गर्दै आउनुभएको उहाँको भनाइ छ ।
वार्षिकरूपमा त्यसरी आम्दानी गर्दै आउनुभएका उहाँले यस वर्ष भने उचित मूल्य नपाएको बताउनुभयो । “यस्तो समस्या त मैले कहिल्यै पनि व्यहोर्नुपरेको थिएन, यसपालि चाहीँ नराम्रोसँग समस्या व्यहोर्नु पर्यो”, उहाँले भन्नुभयो– “काउली नबिकेपछि सुकाउने मेशिन बजारमा खोज्दा रु तीन लाख पर्छ भनेपछि मेशिन किन्न सकिनँ र भैँसी किनेर भैँसीलाई खुवाउन थालेँ ।”
भैँसी किनेर खुवाएपछि दूध बेच्न पनि पाइने र खेर जान लागेको काउली पनि व्यवस्थापन गर्न पाएको उहाँको भनाइ छ । अहिले उहाँले दुईवटा दुहुना भैँसी पालेर घाँसपातसँगै फुलेको काउली खुवाउने गर्नुभएको छ । उहाँले तरकारी खेती गरेरै चार जना छोराछोरीलाई पढाएको र काठमाडौँमा घर किनिसकेको बताउनुभयो । “मैले कृषि पेशा गरेरै यति धेरै सफलता हासिल गरिसकेको छु, त्यसैले म त्यति विचलित भएको छैन”, पौडेलले भन्नुभयो– “तरकारीसँगै मैले अरु पनि खेती गर्ने भएकाले खासै दुःखी छैन ।”
उहाँले तरकारी खेतीबाट घाटा नहोस् भनेर मिश्रितरूपमा खेती गर्दै आएको बताउनुभयो । एउटा तरकारी वा बाली लगाउँदा त्यससँगै अरु पनि मिलाएर लगाउने गरेकाले सँगसँगै आम्दानी लिन पाएको उहाँको भनाइ छ । उहाँले तरकारी खेतीसँगै फलफूल खेती पनि गर्दै आउनुभएको छ । “मेरो बारीमा तरकारीसँगै नासपाती, आँप, हलुवावेद, अनार, कागतीलगायतका फलफूल खेती गरेको छु”, पौडेलले भन्नुभयो– “ पछिल्लो समयमा डाले घाँस पनि खेती गरिरहेको छु ।”
सिप्रेट नामक संथाको सहयोगमा तरकारी खेती शुरु गर्दै आउनुभएका उहाँले मुला चमसुर, फर्सी, काँक्रो, भेँडोखुर्सानी, काउली, केराउलगायतका ३२/३३ थरीका तरकारीको बीउसमेत उत्पादन गर्दै आएको उहाँको भनाइ छ । सो संस्थाले बीउ नै किनेर बजारीकरण गर्ने भएकाले उत्पादन गर्न प्रेरणा मिलेको र त्यसबाट मात्रै रु एक/दुई लाखदेखि चार लाखसम्मको आम्दानी गरेको बताउनुभयो । सो भेगमा तरकारी खेती गरेर पनि आम्दानी गर्न सकिन्छ भन्ने उदाहरण बनेर देखाएकाले पनि आफूले त्यसबाट निराशा फैलने खालको व्यवहार नदेखाएको पौडेलको भनाइ छ ।
अर्का किसान सनमान तामाङले भने उत्पादन गरेको काउली कम मूल्यमै भए पनि बिक्री गरेको बताउनुभयो । उहाँले काउली, चमसुर, गोलभेँडा र सिमीलगायतका विभिन्न तरकारी खेती गर्दै आउनुभएको छ । उहाँले भनेजस्तो मूल्य नपाए पनि बेच्न बाध्य भएको बताउनुभयो । “गाउँसम्म गाडी आएकाले बजारमा उचित मूल्य नपाए पनि प्रतिकिलो रु दशमा नै बेच्न बाध्य भएँ”, उहाँले भन्नुभयो– “दुःख गरेर उत्पादन गरेको तरकारी व्यापारीले जतिमा भन्यो त्यतिमा नै बेच्न बाध्य छौँ ।”
उहाँले किसानको अर्थोपार्जनको माध्यम तरकारी खेती र वस्तुभाउ भए पनि पर्याप्त सिँचाइको सुविधा नहुँदा दुःख गरे जति उत्पादन गर्न नसकेको बताउनुभयो । यस वर्ष सो भेगमा करीब रु ६० लाखदेखि ७० लाखसम्मको काउली बजारमा बिक्री गर्न नपाएको किसानको भनाइ छ ।
स्थानीय तहमा कृषिका लागि अनुदान लिन फार्म दर्ता भएको हुनुपर्नेलगायतका झण्झट हुने गरेका ले तरकारी खेतीमा बीमाको सुविधा लिन नसकेको उनीहरू बताउँछन् । राज्यको अनुदान धनी किसानको लागि मात्रै भएको र आफूहरूजस्ता साना किसानको लागि कहिल्यै नपाउने अवस्था रहेको किसानको गुनासो छ ।
नमोबुद्ध नगरपालिका प्रमुख टङ्कप्रसाद शर्मा तिमल्सिनाले अहिलेसम्म तेमाल र रोशीमा उत्पादन हुने तरकारी सिधै बनेपामा पुगेर घुमेर फेरि भकुण्डे नै आउने भएकाले तरकारीको बजार कस्तो छ भन्ने कुरा बुझ्न सकिने बताउनुभयो । “त्यसरी बजारको व्यवस्थापन गर्न नसकिरहेको अवस्थामा शहरी विकासअन्तर्गतको परियोजना र बिपी राजमार्ग करिडोरअन्तर्गतको रामेछाप–सिन्धुली–सुनकोशीको मध्यक्षेत्र नमोबुद्धमा तरकारी सङ्कलन केन्द्र बनाउने परियोजनाको विस्तृत अध्ययन हुँदैछ”, तिमल्सिनाले भन्नुभयो– “त्यसले पनि सङ्कलन केन्द्रको लागि ठूलो मद्दत पुग्ने भएकाले अब नगरपालिका एक क्षेत्रमा एक तरकारी पकेट क्षेत्रको घोषणा गरी अगाडि बढ्ने योजनामा रहेको छ ।”
